ఎక్కడున్నావు నా కలా

మబ్బుల్ని గుండెల మీదకు లాక్కుని
పడుకునే కొండల్లాగా
నీ జ్ఞాపకాల్ని కప్పుకుని పడుకుంటాను

చుట్టుముట్టే నిరాశల చలిలో
నీ స్మృత్యగ్ని కణాలు రగిల్చే వెచ్చదనం

ఉదయమయే కొద్దీ ఒక్కో కలా వీడ్కోలు చెప్పి నిష్క్రమిస్తుంది

ఆఖరి నక్షత్రం ఆకాశాన్ని వదిలేటప్పుడు
వెనక్కి తిరిగి ఏదో చెప్పబోయి హటాత్తుగా మాయమౌతావు

మళ్ళీ ఓ యుగం లాంటి పగలు గుండెను అదుముతుంది

కలలకు బద్ధలైన కళ్ళలోంచి నెత్తురో కన్నీరో
తెలిసిన నీవు మాత్రం కలగా మిగిలావు



భానుమూర్తి(1982)